Standpunt t.o.v. de geïntegreerde werkweek
Openluchtklassen is voor mij vooral een prachtige en krachtige leeromgeving, Het is een waardevolle en interessant ervaring voor iedereen, zowel voor de leerlingen als voor de leerkrachten.
De leerkrachten leren leerlingen kennen tijdens momenten van een dag die in een gewone schooldag niet voorkomen. Je leert ze kennen buiten de schoolse contexten. De leerkracht kan zo in de lessen meer aandacht besteden aan leerling specifieke gegevens en eventuele ontdekte voorkennis.
De leerlingen worden weggehaald uit hun vertrouwde omgeving. De lessen vinden niet meer plaats tussen de muren maar gaan door onder de vorm van leerwandelingen, observaties,… Ik vind het een meerwaarde dat leerlingen kunnen vertrekken vanuit ervaringen en waarnemingen die ze opdoen tijdens deze leerwandelingen en observaties omdat ik er van overtuigd ben dat je op deze manier deze opgedane kennis beter onthoudt. De beleving en de waarnemingen staan centraal.
Tijdens de wandeling bevonden we ons af en toe in situaties waar ze elkaar moesten helpen bij het oversteken van paden of bruggen. Ze moesten samenwerken en elkaar vertrouwen. Daarnaast leren ze respect te hebben voor natuur en krijgen ze tijdens een oriëntatieloop de mogelijkheid om met een kaart te leren werken. Dit zijn allemaal vaardigheden die men niet kan aanleren tussen de vier klasmuren, maar die even waardevol zijn dan het opdoen van louter kennis.
Je ziet de kinderen ook persoonlijk groeien. Ze worden zelfstandiger. Ik vind dat er hierdoor ook verschillende kinderen zelf zekerder werden en opener binnen de groep. Je voelde dat de sfeer als leerkracht en leerling ook veel losser werd. De groepssfeer tussen de kinderen werd met de dag beter.
De leerlingen zijn ook de hele dag actief bezig. De ochtend startte altijd met een dans. En na het ontbijt was er een bevertocht of een bezoek aan het dierenpark of andere actieve activiteiten. De kinderen waren de hele dag in beweging dit in groot contrast met een doordeweekse schooldag op de banken.
Voor mij als stagiaire of beginnende leerkracht was het extra boeiend om met deze jonge kinderen een week op stap te gaan. Op deze manier leerde ik hun leefwereld nog beter kennen en kan ik mij in de toekomst optimaal inleven bij het voorbereiden van mijn lessen. Door van ’s morgens tot 's avonds met hen samen te leven is ook het verantwoordelijkheidsgevoel gegroeid.
Maar niet alles is positief. Voor de meeste kinderen is dit een aangename en fantastische ervaring maar er is altijd wel dat ene kind dat zich toch maar niet kan aren en te veel last heeft van heimwee. Als leerkracht speel je in op deze momenten maar kan je de ouders en de thuissituatie niet vervangen, wat natuurlijk ook niet de bedoeling is. Ze konden bij ons wel steeds terecht met hun problemen en vragen.
Daarnaast is er sinds 2008 ook een financiële beperking. Tijdens een kind zijn loopbaan in de lagere school mag men maar maximaal 410 euro aanrekenen. Er wordt/moet in vele scholen dus op een creatieve wijze voor extra budget gezocht worden.
Het is een vermoeiende week. Niet alleen voor de kinderen die de hele dag actief bezig zijn en ook voortdurend nieuwe ervaring en waarnemingen opdoen. Dit is alle twee heel vermoeiend voor een kind. Ook voor de leerkrachten zijn dit zeer vermoeiende weken met een belangrijke verantwoordelijkheid die ze moeten dragen. Het vraagt dus van iedereen een grote inzet.
Maar ik onthoud vooral dat op openluchtklassen kinderen de kans krijgen om zich te ontwikkelen op verschillende domeinen, nl fysiek, sociaal, emotioneel, moreel, verstandelijk,…. En als leerkracht krijg je de kans om tijdens deze week de leerlingen hier breed in te ondersteunen. Wat zou je als leerkracht nog meer kunnen wensen.
Openluchtklassen is voor mij vooral een prachtige en krachtige leeromgeving, Het is een waardevolle en interessant ervaring voor iedereen, zowel voor de leerlingen als voor de leerkrachten.
De leerkrachten leren leerlingen kennen tijdens momenten van een dag die in een gewone schooldag niet voorkomen. Je leert ze kennen buiten de schoolse contexten. De leerkracht kan zo in de lessen meer aandacht besteden aan leerling specifieke gegevens en eventuele ontdekte voorkennis.
De leerlingen worden weggehaald uit hun vertrouwde omgeving. De lessen vinden niet meer plaats tussen de muren maar gaan door onder de vorm van leerwandelingen, observaties,… Ik vind het een meerwaarde dat leerlingen kunnen vertrekken vanuit ervaringen en waarnemingen die ze opdoen tijdens deze leerwandelingen en observaties omdat ik er van overtuigd ben dat je op deze manier deze opgedane kennis beter onthoudt. De beleving en de waarnemingen staan centraal.
Tijdens de wandeling bevonden we ons af en toe in situaties waar ze elkaar moesten helpen bij het oversteken van paden of bruggen. Ze moesten samenwerken en elkaar vertrouwen. Daarnaast leren ze respect te hebben voor natuur en krijgen ze tijdens een oriëntatieloop de mogelijkheid om met een kaart te leren werken. Dit zijn allemaal vaardigheden die men niet kan aanleren tussen de vier klasmuren, maar die even waardevol zijn dan het opdoen van louter kennis.
Je ziet de kinderen ook persoonlijk groeien. Ze worden zelfstandiger. Ik vind dat er hierdoor ook verschillende kinderen zelf zekerder werden en opener binnen de groep. Je voelde dat de sfeer als leerkracht en leerling ook veel losser werd. De groepssfeer tussen de kinderen werd met de dag beter.
De leerlingen zijn ook de hele dag actief bezig. De ochtend startte altijd met een dans. En na het ontbijt was er een bevertocht of een bezoek aan het dierenpark of andere actieve activiteiten. De kinderen waren de hele dag in beweging dit in groot contrast met een doordeweekse schooldag op de banken.
Voor mij als stagiaire of beginnende leerkracht was het extra boeiend om met deze jonge kinderen een week op stap te gaan. Op deze manier leerde ik hun leefwereld nog beter kennen en kan ik mij in de toekomst optimaal inleven bij het voorbereiden van mijn lessen. Door van ’s morgens tot 's avonds met hen samen te leven is ook het verantwoordelijkheidsgevoel gegroeid.
Maar niet alles is positief. Voor de meeste kinderen is dit een aangename en fantastische ervaring maar er is altijd wel dat ene kind dat zich toch maar niet kan aren en te veel last heeft van heimwee. Als leerkracht speel je in op deze momenten maar kan je de ouders en de thuissituatie niet vervangen, wat natuurlijk ook niet de bedoeling is. Ze konden bij ons wel steeds terecht met hun problemen en vragen.
Daarnaast is er sinds 2008 ook een financiële beperking. Tijdens een kind zijn loopbaan in de lagere school mag men maar maximaal 410 euro aanrekenen. Er wordt/moet in vele scholen dus op een creatieve wijze voor extra budget gezocht worden.
Het is een vermoeiende week. Niet alleen voor de kinderen die de hele dag actief bezig zijn en ook voortdurend nieuwe ervaring en waarnemingen opdoen. Dit is alle twee heel vermoeiend voor een kind. Ook voor de leerkrachten zijn dit zeer vermoeiende weken met een belangrijke verantwoordelijkheid die ze moeten dragen. Het vraagt dus van iedereen een grote inzet.
Maar ik onthoud vooral dat op openluchtklassen kinderen de kans krijgen om zich te ontwikkelen op verschillende domeinen, nl fysiek, sociaal, emotioneel, moreel, verstandelijk,…. En als leerkracht krijg je de kans om tijdens deze week de leerlingen hier breed in te ondersteunen. Wat zou je als leerkracht nog meer kunnen wensen.